یکی از انسانی ترین و شکوهمند ترین فتوحات تاریخ جهان، فتح مسالمت آمیز بابِل توسط کوروش بزرگ در سال 539 ق.م. است. (فتح بابل بدون جنگ و خونریزی.)
بابِل یکی از بزرگترین شهرهای آن روزگار به شمار می رفت و مردمان و اقوام گوناگونی در آنجا می زیستند. این شهر از نظر داشتنِ بناها و پرستش گاه های باشکوه، مراکز اقتصادی ثروتمند، نهادهای سیاسی و اداری متعدد و در اختیار داشتن راه های ارتباطی با سرزمین های دور و نزدیک، اهمیت فراوان داشت و تسلط برآن برای هر فرمانروایی بسیار مهم و مطلوب بود.
کوروش فرمان داد تا ماجرای فتح صلح آمیز بابِل را بر لوحی استوانه ای از گِل رُس به زبان بابلی بنویسند. این لوح که در سال 1879 م./ 1258 ش. در بابِل کشف شد، هم اکنون در موزه بریتانیا در لندن نگهداری می شود. بسیاری از محققان، منشور کوروش را نخستین منشور حقوق بشر می دانند. از این رو، متن آن به ابتکار سازمان ملل متحد به شش زبان رسمی این نهاد جهانی ترجمه شد.
نکته
منشور یا بیانیه کوروش نماد فرهنگ انسانی و مداراجویانه ایرانیان است.
تمامی بین النهرین و نیز سرزمین های سوریه، فلسطین و فنیقیه (لبنان امروزی)، تحت فرمان هخامنشیان درآمد.